ژرفای خیال

دوست دارم برای تو ،

با همه فرق کنم ...

 

از میان صفحات دفترچه احساساتِ زندگی ام ، همیشه جای چند ورق خالی است ..

جای چند ورق که خالی بودنشان ، میانِ آن انبوهِ دیگرِ احساسات حس نمی شود .

 

آن شب های چند روز مانده به امتحان ریاضی  ...

حالم دگرگون می شود که هر از چند گاهی مرا وادار می کنند تا جدا از آن نگاه های دوستانه و دوست داشتن های بسیار ، با خودکار سیاهم بالای سر شما بنشینم و با اضطراب چشم هایم را ببندم و به دعای قبل امتحان که صدایش در سالن امتحانات می پیچد ، گوش فرا دهم ..

بعد سعی کنم تا شما را آن دوستان ِ صمیمی در طول ِ سالَم نپندارم و به هوای خنکی که از کولر مستقیما به من می خورد فکر کنم ..

بعد یاد ِ تابستان و دوری های عذاب گونه ام از شما بیفتم ...

یاد ِ بودن بر سر دوراهی های ماندن یا نماندن ..

خودکارم را از روی میزم بردارم و آماده شوم تا ورقه ی امتحانی را روبرویم بگذارند و من با حیرت به شما بنگرم ..

فکر می کنم برای شما آنقدر با بقیه فرق دارم که وقتی به عنوان یک نادوست و وسیله ای برای آزمودن به شما فکر می کنم ، نمی توانم آن چیز را که مناسب است ، روی برگه حاشیه سبز مقابلم بنویسم ..

در صد و سی دقیقه ی خیلی مهم که مدام یک مراقب در کنارمان قدم می زند و گاهی می ایستد و به نقطه ی نا معلومی خیره می شود و گاهی هم با مراقب ِ آن طرف صحبت می کند ..

 

می بینی ؟!

 

آنقدر مرا از دوست داشتنت دور می کنند که وادار می شوم تا تمام علاقه ام ، تمام جهانم را ، روی یک برگه ، خلاصه کنم ...

 

هرگز

نمی توانند بخواهند

که

بتوانم

تمام زندگی ام ، را در یک برگه ی حاشیه سبز مهر و موم شده ، خلاصه کنم ..

و

شما

فکر کنید که چرا صفحه ی مربوط به بعضی روزها را از صفحه ی احساسات ِ زندگی ام کَنده ام و هر چه فکر می کنم ، چیزی از آن روزهایی که اصلا نمی دانم حالم چگونه بود به یاد نمی آورم ..