ژرفای خیال

ما ، دست در دست یکدیگر ، می دویم ..

می دویم تا شاید عکس العمل دویدن ما ، جهان زیر پایمان را ، بچرخاند ..

وزن دویدن ما ، از وزن این جهان سبک بار ، سنگین تر است ..

آنوقت دنیای زیر پایمان ، وادار به تغییر می شود .

 

ما می دویم ..

تا انتهای بودن ..

تا ابتدای قله ی کوه تنهایی ..

و آنجا که رسیدیم ، تنهایی مان را قسمت می کنیم ..

آنوقت خواهیم دید که چه اندازه تنهایی مان بزرگ بوده است ، وقتی در میان شلوغی بوده ایم ..

 

و آنوقت است که تا همیشه تنها خواهیم ماند .

دست در دست یک دیگر .. 

 

ما می دویم ..

و تا به مقصد خود برسیم ، دنیایمان که عوض می شود به کنار ، آسمان هم زیباتر خواهد شد ..

 

هرچه بالا می رویم آسمان نزدیک تر از قبل ، آبی تر از گذشته خواهد بود ..

رویای های ما در آن بالا ، زیباتر خواهد درخشید .

 

من که هیچ ..

 

در گوشت آرام می گویم :

مراقب آرزوهایی که می کنی باش ..

حتی بیشتر از آسمان که این رنگ آبی را ، در قلب خود ، مراقب است ..

برای همیشه ..

 

و فقط زمانی آن ها را درک کن ، که قبلش آن را خوب دیده و شناخته باشی .

از زیبا ترین وجه ش ..

برای همیشه ..

 

آسمان زیباترین استعاره برای آرزو های توست ..